Rahmet gülleri

[TUĞÇE DENİZ AKIN]

Yalvarırım o sıırı bana verin
Her zerreme saçın tevhidi aşkı.
O sır ruhumu sarıpta coşmuşken
Kalbimde aşkın la güller açmışken .
Can içinde cananı bulmuşken
Kan içinde kan olmuşken.
Ne olur her zerremi yakan sırrı
Bana verin
Yayılsın yaksın her zerremi.
Rahmet deryasına at beni Rabbim
Ruhumun üzerine serpin tevhid aşkını.
Pişmanlıkla akarken gözyaşlarım
Her zerrem tevbeyle sarsılmışken.
En güzel haliımle
Acizliğimle cürmümü bilirken.
Secdede ruhum kalbim
Huzura ermişken.
Aleme nuru saçan
Aşkınla iki büklüm olup inlerken.
Gözyaşlarım yüzümde derin menevişler
Bırakırken
Gamzelerim aya dönmüşken.
İmbiklerimde birikirken inci taneleri.
Aşkı badeyi sun
Dünya ardımda kalmışken.
Gönlümde eserken fırtına.
Açmişken rahmet gülleri kalbimde
Üzerime tevhidi nuru saç Rabbim.
Dilimde kalbimde başlasın.
Zikre
Duyur ruhuma kalbime
İlahi aşkın tadını
Özgürce uçur ruhum ukbaya doğru.
Seyr anı başlamışken
Melekler dualara amin derken.
Rahmetinle sar RABBİM
Can içinde cananımı görmedeyim.
Ben o yare delice kıskıvrak
İkimizide yak
İlahi aşk potasında.
Ayna yap bizi bize
Gördükçe koşsun ruhumuz.
Yarışsın yıldızlarla
Daldır ahumla beni mana deryasına.
İki cihandada ayırma bizi
Arada perde incelmişken.
Kalplerimiz aşkınla çarperken.
Kalbimizde daima açtır rahmet güllerini RABBİM....