Tasavvuf ve tarikatlar vasıtası ile islama sokulan bidat ve hurafeler

[TUĞÇE DENİZ AKIN]

Bidat ve Hurafeler” tarih boyunca, kasıtlı veya kasıtsız tasavvuf ve tarikatlar yoluyla İslam dinine sokulmuş, bu sayede İslam’ın temel ibadetlerine uydurma ibadetler eklenmiş, İslam dinin de olmayan itikatlar sanki İslam inancıymış gibi İslam Akaidi’ne sokulmuş, böylece İslam’ın saffeti bozulmaya ve değiştirmeye çalışılmıştır. Her devirde İslam Akait ve Amaline sokulan bu tür hurafe ve bidatleri önde gelen İmamlar ve gerçek müceddid ulema, temizlemek, dinin özünü ortaya koymak için büyük gayretler göstermişler, fakat tasavvuf ve tarikat erbabı bunları zahir uleması olarak göstermiş ve “Bunlar kabuktan bahsediyorlar, maneviyattan, özden haberleri yok” diye suçlamışlardır.

Tasavvuf ve tarikat erbabı İslam dinine soktukları bidat ve hurafeleri, İslam’ın içindenmiş gibi savunmuşlar, iddialarını ispat etmek için hadisler uydurmuşlar, kendi icatları olan “Keşf ve İlham’a” sarılmışlardır. Bazen daha da ileri gidip “Sizler zahiri ilim sahibisiniz, bizler ise batını ilme sahibiz, hakiki ilim Bâtıni ilimdir, çünkü bu ilim direk Allahtan alınan ilimdir” demişlerdir.

Bu şekilde yozlaştırılan ve aslından uzaklaştırılan İslam dini batıya ve müsteşriklere yanlış tanıtılmıştır. Bu yanlış kanaat ve inançlara sahip olan müsteşrikler “İslam dinini ilerlemeye mani, medeniyete karşı, bir lokma, bir hırka peşinde olan ve dünyayı tamamen reddeden bir din olarak tanıtmışlar, adeta dinin önünü kesmişlerdir.

Şimdi İslam’a sokulan bidat ve hurafeleri tanıtacağım ve bunlara tasavvuf, tarikat erbabından kimler destek vermiş, sizlere arz edeceğim. Yüce Mevla doğruyu göstersin, Âmin.




AHYAR, RİCALÜL GAYP, RİCALÜLLAH, ABDAL

Ahyar: Arabca da hayırlılar manasına gelir. Dünya düzenini koruduğuna inanılan “Rical’ül Gayp” veya “Rical’üllah” denilen seçkin insanların sayıları altı ile üç yüz arasında değişmektedir.
Abdal: Arabca da “bedel” kelimesinin çoğuludur, “Büdela” da aynı manaya gelir. Karşılık, halef, şerefli ve cömert gibi manaları içerir. Tasavvufta ise: “Velilerin arasından seçilmiş, insanların işlerinde tasarruf için manevi olarak müsaade verilmiş” kişilere bu ad verilmiştir. Kamusu Türkî’de “Abdal” safderun, ahmak, bir şeye akıl yormaz, kalender meşrep ve derviş adam diye tarif edilmiştir.


Tasavvufta “Abdal,” “Rical’ül Gayp” tandır. Tasavvufi bir terim olarak şöyle açıklanmıştır. Allah, dünyanın cismani düzenini sağlamak için bazı insanlara görevler vermiştir. Kâinattaki manevi nizamın korunması, bir takım felaketlerin önüne geçile bilmesi veya iyiliklerin yerine gelmesi için Yüce Allah dostu (Velisi) olan kişilerden bazılarını görevlendirmiştir. Bunlara “Gayp ehli” denmesinin sebebi herkesçe tanınıp bilinmemelerinden dolayıdır. Gayp erenleri arasında şöyle bir hiyerarşi bulunur. Başta “Kutup” vardır. Sonra sırasıyla iki “İmam,” dört “Evtad,” yedi “Abdal,” kırklar, yetmişler ki bunlara “Nüceba,” denir. Bu sıralamada “Abdal” ismi yediler olarak geçmektedir. Bunlara “Abdal” isminin verilmesi şu nedenlerden dolayıdır. 1- Kötü huyları iyi huy’a tebdil ettiklerinden. 2- Diledikleri vakit, diledikleri yerde görünebildiklerinden. 3- Kutb’un ölümü üzerine, sol yanındaki erenden bir Evtad onun yerine geçer, Abdal dan biri de Evtad’ın yerine geçtiği için böyle denmiştir. Abdal’ın dokuz kişi olduğu veya kırklarında abdaldan sayıldığı ileri sürülmüştür. (Tasavvuf deyimleri ve terimleri sözlüğü, Prof. Dr. Ethem Cebecioğlu)

Konu ile detaylı araştırma yapan yukarıya ismini yazdığım şahıs, Ahyar veya Abdal’ın aynı anda birkaç yerde görünebildiklerini, Tasarruf sahibi olduklarını, manevi nizamın korunmasını sağladıklarını, kötülüklerin önüne geçtiklerini ve iyilikleri yerine getirdiklerini söylemektedir. Bunlar çok büyük ve çok tehlikeli sözlerdir. Bu sözler şirk olur ve Allah korusun söyleyeni küfre götürür.

Ahyar’ın kim olduğu hakkında Tahsin Yazıcı’nın da İslam Ansiklopedisinde bir araştırması var. O, Ahyar’ı şöyle anlatıyor. “Ahyar’ın sayısı ve görevleri çeşitli kaynaklara göre bir-birinden farklıdır. Bu konuyla ilgili olarak nakledilen, fakat sıhhat derecesi şüpheli olan, hadislerde Ahyar’ın sayısının yedi veya üç yüz olduğu rivayet edilmiştir. Bu hadislere göre Abdal Şam’da, Nüceba Yemen’de, Ahyar ise Irak’tadır. Her asırda mevcut olan Ahyar, yeryüzünde durmadan seyahat eder. Ahyar’ı kızdırmak veya memnun etmek, Allah’ın gazabına veya rızasına sebep olacağı için onlara hizmet etmekten geri durmamak gerekir.”

Hücviri’ye göre: Sayıları üç yüz olan Ahyar, yeryüzünde bütün meseleleri halledip karara bağlama yetkisine sahiptir. Bu bilgileri “Cami” de aynı şekilde tekrarlamıştır.

Ahyar’ı günümüzde ki Millet Meclisi gibi dünyevi işleri halleden ve karara bağlayan yetkililer zümresi olarak göstermek, dinin özüne ne kadar uygun düşer düşünmek lazım.

Tasavvuf da ki bidat ve hurafelerin baş mucidi olan İbn Arabî, Rical ül Gayb’ı sınıflandırırken, Ahyar’ın sayısının tespit edilemeyeceğini söyler. Ona göre, Ahyar’ın sayısı değişse de yeryüzünde varlığı daima devam eder. İbn Arabî bu konuya delil olarak, Kuranı Kerim’in “Sad” suresindeki ayeti (38/47) gösterir. Hâlbuki bu ayette geçen “Ahyar” kelimesinin Rical’ül Gayb’ın bir zümresi olan Ahyar ile bir alakası yoktur. Çünkü bu surede geçen Ahyar, aynı surenin kırk beşinci ayetinde isimleri geçen İbrahim, As. İshak As. Ve Yakup As. Dâhil olduğu Peygamberleri tavsif için kullanılmıştır. (İslam Ansiklopedisi, 194)