[Eren Erdem]

Seyir Defteri

Can tutuşur Canan ile, Cümle Alem dalar seyre,
Var sen yor bu işi hayra, Ben ki kul olmaya geldim

Yer ile gök ki ayrışır, Bu işle akıl karışır,
Alem birbirin soruşur, Ben ki iz olmaya geldim

Zevk ile sefa olmaya, Boş gönl’e sevda dolmaya,
Cahil manasın bilmeye, Ben ki söz olmaya geldim

Bu aşkın adıdır kelam, başlar kelam ilkin selam,
Bende bu deryadan alam, Ben ki az olmaya geldim

Sanma ki Adem beridir, özün ondan bir geridir,
O öz’de halen diridir, Ben ki O olmaya geldim

‘’Nuh’’ deme benden uzakta, Bunu söyleyen tuzakta
Nefsinin gözü azıkta, Nuh’a yol olmaya geldim

Bir Salat’a koştu İsa, kırküç’te söyledi NİSA,
Bu yoldaydı BEN’le Musa, Ben ki köz olmaya geldim

Aşığın özü turandır, boş lafa kanan virandır,
Hakikat bir tek Kuran’dır, Ben ki öz olmaya geldim

La dedi Hak’tan ötesi, anlamadı kul Atası,
Sarmalar zulm’ün kıtası, Ben ki LA olmaya geldim

Göz ile görmez ise kul, Gönül ile ara da bul,
Partında ki yırtık bir çul, Ben ki şal olmaya geldim

Bir burdayım bir’de Tur’da, Yoldaş olurum aç kurda,
Esas muhabbet’se Nur’da, Ben ki BİR olmaya geldim

Dal’da gördün sanma gülü, Gül çağırmaz’sa bülbülü
Anlamaz bu sözü ÖLÜ, Ben ki Sır olmaya geldim

OKU dedi Ruh Ahmed’e, Sır var bunda idrak ede,
Sırrı yazdı Emin Ad’a , Ben ki secd bilmeye geldim

Türlü şaşkın seyreyledim, Kendimi Hayret eyledim,
Gönlü gönüle bağladım, Ben ki habl’olmaya geldim

Uçtu kuşlar gördüm ayet, ÖZ’de vardır çift HAK niyet,
Burda Nesne olmak Diyet, Ben ki Hiç olmaya geldim

Nefs’eyledi Rahman Cann’a, İç o sudan kana kana,
Aşığın gönlü bunla yana, Ben ki aşk dolmaya geldim

Hak TEKtir yoktur bir eşi, Halık’tır O’nun bir işi,
Seyreyle gökteki kuşu, Ben ki hoş olmaya geldim

Eren söyler başka dilden, OKUyanlar var bu ilden,
‘’Hak’’ Okusun ister ki Kul’dan, Ben ki GÜL olmaya geldim…