DERTNAME
Gönül istemez Dünya’yı, Ol de bitir şu Rüya’yı,
Nefste ol Hırs-u heva’yı, Ben bilirim benden gelir.
Cihan derdiyle kavrulur, yel olur gönl’e savrulur,
Bazı sanırsın durulur, gül sanırım, diken gelir.
Şu Cihan külli yalandır, Cahiller bundan alandır,
Arif’se Hakkı bilendir, Hak dediğin DİL’den gelir,
Derya denizleri aştım, bir boş idim imdi taştım,
Ol Hak sevdasıyla coştum, Hakkın sözü benden gelir,
Gönül ister vara Dost’a, koymaz kendini tüy posta,
Behey sen de bunu iste, iste sana senden gelir,
Toprak dediğin hanedir, Ol aşıklar divanedir,
Sayısı kırkbin tanedir, çağır aşığı hoş gelir,
Bir cihana sığmaz olduk, Vardık bin şerbetle dolduk,
Ey Can-u Cihan bildik, söyler isek bu hoş gelir,
Maşuk dediğin Canandır, Has Hanif buna yanandır,
Alem boş söze kanandır, boş söz gönl’e bir hoş gelir,
Yan ol ateş ile kardaş, Kurdunan kuş olsun yoldaş,
Secde eyler kaya-u taş, hepsi ol divana gelir,
Varalım geçelim taş’tan, giydirelim ÖZ’ü baştan,
Rahman hoşnuttur bu işten, O vakit kul Aşka gelir,
Saralım olalım bir Aşk, gönüllerde kuralım köşk,
Gafilin gönlünde ol meşk, ol cahile başka gelir,
Vardığım huzur nicedir, şu hayrın garip aca’dır
Ol cahil şimdi hocadır, alem ki küfre koş gelir,
Var dur mecliste divanda, yol ol gel şu koca handa,
Ol Canan vardır şu Can’da, Gerisi bana boş gelir,
Eren çağlar oldu dertten, üç çift söz işitti kurttan,
Ol atıldı han’dan yurttan, Bu ki iş bir başka gelir.