Gönl’e
Gönl’e
Ey benim divane gönlüm, dolanırsın yaban elde,
Gözün görmez mi Maşuğu, var kaybol sen de o külde
Ben den ileri bilirsin, benim sözüm kalır dilde,
Var bir yol ol şu canıma, zevk ile HAKKA varayım
Sürdün gözüm bir avam’ım, kırdın dizim biçareyim,
Bir olursak kalır Özüm, gayrında ben ki pareyim,
Hele bir bak şu halime, oldum ki ben divaneyim,
Var secd ile eğ boynunu, eğ ki ben AŞKa dalayım.
Eren söyler gönül dinler, Gönül söyler kimler dinler,
Bunu bir Süleyman anlar, varıp bir feyz’le dolayım.
|