Sayın mustafabey.
Eğitici ve öğretici yazınız için teşekkürler.
Şimdi bu yazınıza müdahele değil de yazının anakonusu dışında bir parantez ile enfal -41. ayette geçen "yakınlar" kelimesine değinmek ve ne mânâya geldiğine değinmek istiyorum. Bu konu hakkında "Ganimet" yazımda açıklama yapmıştım. Önemsediğim için bu konuya açıklık getirmek için oradan aktarıyorum:
"2- “ 1/5 Hissesi Kurba’ya.
Yani ganimet getiren işle yakın ilişkisi bulunanların zayıflarınadır ki savaş harekât alanı içinde kalıp tarlasını tırpanını bırakıp göç etmek zorunda kalan “savaş alanı'' içinde ve yakınında kalan sivillerindir. Çünkü ekip biçememiş, aç ve perişan olmuştur. Yoksa Emir’in yakınları, komutanın yakınları v.s ''tuzu kuru taifesi'' değildir. Peygamberin hayata vedasıyla peygamber hissesi de hazineye kalır. Peygamber'in bakmakla yükümlü olduğu muhtaçları var ise toplumun bir ferdi olarak "Beyt ül mal"dan infak edilir. Resulullah bunu aksini dileseydi miras bırakırdı. Sonraki neslinin helâl olan elinin emeğini yemesini diledi ki, böyle yaptı…Yani beleşten geçinen "seyit"ler falan değillerdir bu yakınlar ile ifade edilen.
Şehit ve gazilerin diğer fakir ve mağdurlardan önceliği olması da doğaldır. Çünkü galibiyeti sağlamak için canla başla çarpışmış, kolunu gözünü kaybederek malul hale düşerek iş göremez olmuştur. Onun bir talebi olmasa da, yönetici, aklın makullerine göre ona verilmesi gerekeni sıradakilerin en önüne alması gerekirdi ki, zaten ayet bu sırayı takip etmiştir. Kurbiyetin daha birçok anlamı vardır ama biz ayete uyan anlamını bir nebze açıklamakla yetiniyoruz. Yani İslam toplumunun verdiği haklı savaş kararına bizzat katılan erinden generaline kadar tüm personelin, savaşa para ve malzeme, binit yardımı yapanların hepsine eşit bir şekilde taksim edilir. Bunlar “ Kurba” kavramı ile belirtilmiştir. Kurbiyeti, yani alâkası olanlara."
Teşekkür ve saygılarımla.
Galip Yetkin.
|