[galipyetkin]

Bölüm-2.

Birine uyup ona tabi olmaya genelde hizb dendiğini biliyoruz. Hizipçiye “Partizan" da dense yeridir. Ulûhiyette ve insani ilişkiler ve sosyal siyasette tevhide sırt dönüp ferdileşme bencilliğine de fırkacılık dendiğini de biliyoruz. Gizli veya açık şirke sapanlar, sosyal siyasette asla toplumcu değillerdir. Bu bir kuraldır ki, ulûhiyette ferdiyetçilik imanda şirk ile beraberdir. Ulûhiyette vahdaniyet ise kamuculuk ve toplumculukla beraberdir. Bunun aksini gördüğünüzde, o kimse ya kara cahil, ya da güvenilmeyecek bir ikiyüzlüdür.

Her nesne, olgu ve olayın bir tanınma İŞARETİ vardır. Hak dinin işareti adalet ve merhamet üzere olmak, bunun da yol ve yöntemi “fi sebilullah” üzere Allah rızası ve maişetle yetinerek kamu hizmetinde sadık kalmaktır. Batıl dinler in işareti ferdiyetçilik ve yöntemi hased ve fırkacılıktır. Bunun için Kuran Allah rızası için iş yapmayı memnuniyetle kabul edenlere "Allah hizbi" demeyi uygun bulmuştur. Kar-kazanç, ganimet fey v.s için iş yapmayı benimsemiş ferdiyetçilere "şeytanın hizbini benimsemiş olanlar" der. Hizbullah da birlik ve beraberlik için aynı gayeye ve müşterek faydaya eğilmekle kıble edinilmiştir. Hizbüşşaytan yapılanmasında ise tefrika(ayrımcılık) esas olup, amaçlar ve araçlar ayrı ve hususidir(kişiye özel/ait). Şahsi çıkarlar kıble edinildiği için, namazda kıble bir olsa da, kar ve kazanç yolunda herkesin kıblesi ayrıdır.(İş başka, dostluk başka)

Ferdiyetçilikde başarı, fırkacılık ve rekabette başarının şartı olan hased ile dopdolu olmaktır. Öncelikle Selam ona Yakup’un mektubunu hemen hatırlayalım. Yeni ahit külliyatı (kitab'ı mukaddes-İncil) içinde kalan, bunu kitap hem üslup açısında ve hem şirkten uzak ayetleriyle ve hem de iman ve ameli salihin ikisini de dindarlığın koşulu yapması açısında hak ve hakikate en yakın dini metinlerdendir. Bab 3 ayet 14 deki öğüdü hatırlayın.
”...Fakat yüreğinizde acı hased ve fırkacılık varsa, övünmeyin ve hakikate karşı yalan söylemeyin.”

Her hizbin yanındakiyle övünmesi işte bu gafillerin işlerindendir...İşte şeytanın hizbinden olan münafık adamın şerli iki tavır ve davranışından arınmış adamdır mümin. Hased ve fırkacılık dini ve medeni bir toplumda barınamaz. Mülk iştirak halinde kullanılıyor, bütün toplumun faydasına olan her şey, herkesin aynı oranda faydasına ise bu sistem toplumcudur İşte bu sistemde fırkacılık yoktur. Çünkü bu vahdet toplumu; “Birimiz hepimiz, hepimiz birimiz için"dir diyebilmiş ve bunu içine sindirebilmiş mütevazı ve hakir insanlardır ki, kâmil olanlar(Mesih ahlaklı) bunlardır. Allah hizbi de bunlara denilir. Şeytana kardeş olan onun hizbi ise herkesi kendisine rakip görür. Gerek kendi dengiyle ve gerekse zayıflarla kıyasıya rekabet eder ki, işte hased hastalığı budur. Hasid öyle bir kötü ahlaklıdır ki, varsılda var olmasını istememekle kalmaz, kendisinden çok aşağıda bulunan yoksulun bir gün olup da kendisine denk olacağı korkusuyla, fakir, miskin, mağdur ve mahrumun dahi bir şey sahibi olarak kendi ayakları üzerinde durmasını asla istemez. Onun daha da zelil olmasını ve kendisine rakip olacak hale gelmemesini ister ve bunun için her kötülüğü reva görür. İşte hasidin hasedini uygulamaya koyması anlamına gelen bu fenalık Felak suresinin konusudur.(Düşene bir tekme de sen vur; kalkmasın)

Tefrika ve fırkacılık şer bir tavır olup mensupları Şerrü’l Beriyye'dir. Detaya giren eserler dini literatürde vardır. Biz detaya bunun için girmiyoruz. Çünkü Fırka-Avane ikilisi o kadar geniş alanda söz konusudur ki, asabe fitnesi dahi fırkacılıkla ilintilidir. Bu ise medenileşememiş feodalist sistemlerdeki aşiret yapısında kalan her toplumun hastalığıdır. Yani asabiyet bağından vatandaşlık, yurttaşlık ve insaniyet ve komşuluk bağı ve sorumluluğuna geçememiş toplumların hastalığı da fırkacılık cinsindendir. Bunun için fırkacılık ve şeytani hizipleşme ferdiyetçiliği ve klikçiliğinin izahı çok geniştir. İşte asabiyetin dahi anlamları arasında fırkacılığın bulunduğunun kanıtı kavramın anlamları arasındadır. Şöyle ki:
Asabe(asabât);1-Bir tek sinir.2-baba tarafından akraba olanlar.3-Şeran miras alamayan akraba.4- Birinin fırkası ve avanesi.

Görüldüğü gibi “birinin fırkası ve avanesi” olmak hizb kavramının çeşitli tanım ve tarifleri arasında da vardır. Demek ki Asabe ve asabiyet hak dinlerin her vahiysinde kınanan şerlerdendir. Dinler arası hizb, klik, tefrika alanında asabiyet, yani taassup/tutuculuk bu açıdan da kötü bir tutumdur. Herkes yanındakine güvenip, bununla böbürlenme yerine, Kuran ehli ilim ve kültür olarak eski külliyatları eleştirilerini yaparak ve eksiklerini bilerek benimsemelidir. Yine, Kuran’a rağmen onu kabul etmeyen mutaassıp ehli kitap, Kuran’a inanıp o0nunla amel etmeyi içine sindirebilmelidir. Bu emir ve tavsiyeyi bütün vahi kitaplarında bulabiliriz.

Şunu tekrar vurgulayalım ki, iman edilecek ve ilmiyle amel edilecek kitap, son kitap olan Kuran’dır. Çünkü şeriat sahibi Allah insanlara yeni bir vahyi indirmiş ve yeni bir ahit yapmıştır. Eski kitaplar hiç tahrifata uğramamış olsalardı dahi, dinin asıl sahibi Allah onları yürürlükten kaldırma hakkına sahiptir. Kaldı ki birçok tahrifatların olduğu açıktır. Ama olmasa idi dahi Allah rab ismiyle her zaman yeni yasalar koymak ve eskiyi iptal etmek hakkına sahiptir. Eski peygamberlerin şu sözü bu konuda çok önemlidir.”Allah’tan gelen hoş geldi safa geldi” deyip onunla amel etmek. Ama bu kural, eski kitapların kaldırılıp atılması anlamına gelmez. Onlardan da ilim ve geçmişin güzel işleri ve hatalarını anlamak için arşiv olarak kullanılması gerekir.
(devam edecek)

Saygılarımla.
Galip Yetkin.