Beyan
Beyan
Ben benimden geçtim gayrı, bilmem hak ile can ayrı
Şol gönül izler bu seyri, Ol tecelli ayna’sıyam.
Ben ki gördüm Mana ile, Şol Kainat geldi dile,
Biçare bir bülbül bile, Söyledi ki ben Hası’yam,
Bakmak ile göremedin, Nefse beden öremedin,
Ol şu gönle soramadın, Sor ki ben kimin nesi’yem,
İbrahim’e yoldaş oldum, Asa buldum ilim doldum,
Vardım ol divanda kaldım, Ben ki Süleyman kuşu’yam
Ne sanırsın sen kendini, Seyreyle ol Efendini,
Hatırla ÖZ’de andını, Besm-i elestte kişi’yem,
Var cihana bir soruver, al şu boş kaba doluver,
Sonra bir gönül buluver, ben o gönülde huşu’yam,
Vücudumuz tektir bizim, bu ki yoldur benim izim,
Başka bir hak görmez gözüm, Ben ki bu Can’da kuzu’yam,
Bildirir Canan kendini, Der bak tanı efendini,
Bu işle verdim bu dini, Ben ki Salat’la yaşıyam.
Canım boştur gönlüm hoştur, bundan gayrı ne boş iştir
Var sen Rahman için koştur, Ben o bahçanın taşıyam
Bu yol Hakikat yoludur, Hakikat HAK’la doludur,
Mevlanın candan kuludur, Ben ki od’unan çoşuyam,
Eren beyan eder özü, bu beyanla kır dizi,
Rahman bir edecek bizi, ben o sevdanın iziyem.
|