[nerdogan]

İlginize ve ayrıntılı cevaplarınıza çok teşekkür ederim.Benim inancım gün geçtikçe oturmaya başladı bunun farkındayım.Kuran okumayı artık insanlara anlatılacak, hatim indirme amacıyla yapılacak bir faaliyet olmadığını düşünüyorum.Kuran'ı okurken aldığım zevki anlatmam mümkün değil.Allah'ın bizi muhatap alıp söylediklerini okurken tüylerim diken diken oluyor ve hergeçen gün sevgim katlanıyor.Allah için içimde büyüyen bu sevginin kelimelerle ifadesi mevcut değil.Kuran okurken hissettiğim "Allah namaz kılmadığımda beni cehenneme yollayacak aman kılayım" değil. Herşeyi bilen, bilmiş ve bu kadar güzel ifade etmiş Allah'ın dediği herşey yapılmaz da ne yapılır ki zaten?Bu kadar sevgisi yüce bu kadar rahmetli bu kadar şevkatli ve bağışlayıcı olan olabilir mi?Bunu uzatmanın anlamı yok herkes elbet biliyor.Ancak ben bunu gördükten anladıktan sonra neden artık cehennem için ateş için birşeyler yapayım.Elbette korkucaz.Ama insan okuduktan sonra içinde yankılanıyor resmen.Resmen yaptığım hatalar bir bir gözümün önünden geçerken ağlamaya başlıyorum birden.Sonra günlük işlerimi yaparken eğer bir hatam varsa o cümleler içimde yankılanıyor ve dur diyorum yanlış yapıyorsun.Allah böyle istemiyor diyorum.Çok zor orada yazılanın tamamını yapmak.İnsanız elbet ama gün geçtikçe geliştirmeliyim.İlerde İnşallah evlatlarım olunca onlara da öğretmeliyim ki Allahın istediği de bu zaten.Benim inacım şu anda özetle bu.Elbet anlatmaya kelimelerim yetmez ama ibadetim kendime göre dualarım var.Her an Allahı anmak artık korkumdan değil sevgimden.Kimse beni görünce bu kız böyle demez eminim.Çünkü açık bir bayanım.Normal bir hayatım var, evliyim henüz 29 yaşındayım.Günümü Kuran kursunda geçirmiyorum ya da kimseye yaptıklarımı anlatmıyorum.Birde okuduklarımda gördüğüm şu.İbadet güzel.Ama bence ibadetin tamamlanması yardımı paylaşmayı gerektiriyor.Yani en çok bu geçiyor Allahın sözlerinde.Yardım ve paylaşma.Ben şu anda pazara gidince istediğim meyve ve sebzeyi alabiliyorum şükür.Çocukken ve okulum bitmeden çalışmadan önce durumumuz zordu.Zor geçinirdik istediğimizi alamazdık.Şimdi çok şükür alıyorum.Ve korkuyorum da.Yani sınavım daha da zorlaştı.O zaman şükrettik dua ettik hep.Şimdi evet nimetleri alıyorum ama bu kez de soruyorum kendime bu daha zor bir sınav değil mi?Çünkü hep korkarım zengin olmaktan.Zengin olmayalım ya da olacaksak yardım edelim ki zenginleşmeyelim diye dua ederim.Pazardan aldıklarımda bir yetimin payı var bunu görüyorum artık.Ve bunu yaparken zekat fitre diye tv lerde anlatılan ölçüleri göze almaktansa içimden geldiği gibi Kuranda yazdığı gibi yapmak istiyorum.Çünkü bizim çok borcumuz var aslında ve kiradayız.Eskiden derdimki "bizim bir malımız yok öyleyse yükümlü değiliz ".Ama annem ne zaman bir kör aç görse elindekini ikiye bölerdi bunu gördüm ben.Şimdi de uygulamaktan zevk alıyorum.Evde azıcık bi parça ekmek yenemez hale gelse hemen hayvanlara götürüyorum zevk alıyorum.Eminimki bir ülkede herkes bizler gibi düşünse, son model bir araba değilde az da altı modeli alsa yine konforlu olsa ama arada kalan 10 bin lirayla 10 ailedeki çocukların eğitimini karşılasaydı kesinlikle aç eğitimsiz hasta kalmaz ülke kalkınırdı..Ve ben esas ibadetin bu olması gerektiğine inanıyorum.Fikirlerinizi okumaktan büyük zevk alıyorum.Allah tekrar razı olsun