Hangi dinden, hangi toplumdan olursa olsun, daha hayatı bilmeyen, kendi yaşamı üzerinde söz sahibi olmayan çocuklar üzerinde şehvetini söndürmeye çalışan kişi sapıktır. Çocuğunu buna alet eden anne babanın da, çocuğunu diri diri toprağa gömen kişilerden bir farkı yoktur.
Doğada böyle birşey yok. Hangi koç, koyunları bırakıp da küçük bir kuzunun peşine düşer de şehvetini onda giderir?
İnsanda, o değerli emanet taşıyıcısında ise, hayvanlarda bile görülmeyen bir sapkınlığın olması korkunç.
Nasıl olabiliyor da, cahiliye dönemi insanının uygulamasına karşı gelen bir din, tamamen tersine çevrilip, cahiliye düşüncesine hizmet eder hale geliyor?
Dini yok saymanın ya da din diye anlamadığı kelimeleri tekrarlamanın, Allah’ın sözünü bir yana bırakıp, başka dini kaynaklar aramanın ya da yüzyıllar öncesinin Arabistan toplum uygulamalarını esas almanın işe yaramadığı görülüyor.
Oysa insanın içinde öyle bir öz var ki, dini özünde arayan, hayatını hangi yüzyılda olursa olsun bu özün ona gösterdiği doğru yola göre kılavuzlayan kişi, dünya kanunları izin verse bile, bir çocuğa elini sürmez, şehvet onu küfre götüremez.
Bu özü örten kişiler ise, pislikleri rasyonalize etmek için çabalar durur.
(
http://hayatveotesi.blogspot.com/2008/10/fee-fi-fo.html)