Âl-i İmrân 78
(Medenî 89) Ehl-i kitaptan bir gurup, okuduklarını kitaptan sanasınız diye kitabı okurken dillerini eğip bükerler. Halbuki okudukları Kitap'tan değildir. Söyledikleri Allah katından olmadığı halde: Bu Allah katındandır, derler. Onlar bile bile Allah'a iftira ediyorlar.
------------------------------
Ayete dikkatli bakıldığında bu çirkin davranışı Ehli kitabın kendi kitapları hakkında yaptıklarını görebiliriz. İnsan yine aynı insan, sonuçta kuran hakkında da aynılarını bu şekilde yapıyorlar ama yazdıkları yad anlattıkları ne kitapta var nede bir vahye dayanıyor. Yani bizlerde aslında Ehli Kitabız. Bu ayetin bizi ilgilendiren boyutunu düşününce olay açığa çıkıyor.
---------------------------
Âl-i İmrân 93
(Medenî 89) Tevrat'ın indirilmesinden önce, İsrail'in (Ya'kub'un) kendisine haram kıldıkları dışında, yiyeceğin her türlüsü İsrailoğullarına helal idi. De ki: Eğer doğru sözlü iseniz o zaman Tevrat'ı getirip onu okuyun.
Dikkat edilirse Allah tevratı istiyor, herhangi bir hadis yada sohbet kitabını delil olarak istemiyor. Sadece inen vahiyden sorumluyuz diğerleri ancak tarihi bir çalışma, doğruluğu ispatlananan kadar kişisel zandan romandan öte değildir.
-----------------------
A’râf 169
(Mekkî 39) Onların ardından da (ayetleri tahrif karşılığında) şu değersiz dünya malını alıp, nasıl olsa bağışlanacağız, diyerek Kitab'a varis olan birtakım kötü kimseler geldi. Onlara, ona benzer bir menfaat daha gelse onu da alırlar. Peki, Kitap'ta Allah hakkında gerçekten başka bir şey söylemeyeceklerine dair onlardan söz alınmamış mıydı ve onlar Kitap'takini okumamışlar mıydı? Âhiret yurdu sakınanlar için daha hayırlıdır. Hala aklınız ermiyor mu?
Bu ayeti gören gözler için açıklamaya gerek bile yok.
A’râf 175
(Mekkî 39) Onlara (yahudilere), kendisine ayetlerimizden verdiğimiz ve fakat onlardan sıyrılıp çıkan, o yüzden de şeytanın takibine uğrayan ve sonunda azgınlardan olan kimsenin haberini oku.
Ayetlerden sıyrılıp çıktık hemde ne çıkış, hangi takvim yaprağında tespik görsek çekesimiz geliyor, hangi uydurma rivayeti duysak yapasımız geliyor, hangi sohbet kitabını okusak aklımız gidiyor, vahiyden uzaklaşmamam ümidiyle...
|