yeşil
11. December 2011, 04:09 AM
“Kâinatın efendisi” yalnızca Allah’tır. “EFENDİ” sözcüğü Arapça’da “seyyid”, “rabb” ve “Mevlâ” sözcükleriyle karşılanmaktadır. Eğer ‘efendi’ sözcüğünden amaç “seyyid” ise burada ölçüsüz ve abartılı kullanım vardır. Peygamberleri ölçüsüz ve abartılı ifadelerle övmek, İslam dışı olup Hıristiyanların bozuk anlayışına ortak olmaktır, bu konuda onlarla yarışa girmektir. Hz. Muhammed’in canlı-cansız, Müslüman-gayri Müslim ve kendinden önceki tüm insanların ve tüm peygamberlerin efendisi (kâinatın efendisi) olduğunu iddia etmek aynı zamanda koca bir yalandır. Bununla diğer “rabb” veya “Mevla” sözcükleri kastediliyor ise, Müslümanların rabbi de mevlası (Mevlanası) da Allah’tır. Böyle bir kullanım Hristiyanlara özentidir. Çünkü onlar da Hz. İsa’yı “evrenin efendisi” olarak görmektedirler. (Bu arada yazıya bir ekleme yapayım Allah haricinde Peygamber bile olsa ismin önüne veya ardına Hz.(Hazret) getirilmesi o kişiyi haddinden fazla yücelttiğinden-zaman ve mekandan bile münezzeh duruma getirdiğinden- şirk kadar tehlikesi vardır, bu yüzden Peygamberlerimizi Rabbimizin kelamında andığı gibi anmamız en doğrusudur. Yazının orijinalliğini bozmaması açısından yazıdaki ifadelere dokunmuyorum yanlış anlaşılmasın.)
“Alemlerin efendisi” veya “kainatın efendisi” ifadeleri, dini çevrelerde hem Allah için hem peygamber için kullanılmaktadır. Oysa Kur’an‘da Fatiha suresinin 2. ayetinde alemlerin(kainatın) rabb’inin(efendisinin) yalnızca Allah olduğu bildirilmiştir. Üstelik bütün Arapça sözlüklerde “rabb” sözcüğünün en önde gelen anlamlarından birisi de “efendi” kelimesidir.
Fahr-i kainat: Kainatın övüncü
Habîbullah: Allah’ın sevgilisi (Allah’a çocuk yakıştırmaktan daha ileri bir yakıştırma. Şunu bilmek gerekir ki Hristiyanlar da Hz. İsa’yı Allah’ın biyolojik oğlu olarak görmezler. Sözde onlar da Allah’a ne denli yakın olduğunu anlatmaya çalışırlar.)
Kainatın efendisi: Alemlerin efendisi
Seyyidu’l-evvelîne ve’l-âhirîn: Öncekilerin ve sonrakilerin efendisi (Özellikle cenazeleri duyurmak için sala verirken Hz. Muhammed için kullanılmaktadır.)
Allah’a ait bir nitelemenin peygamber için kullanılması bununla ne amaçlanırsa amaçlansın riskli bir durum doğurmaktadır.
“Alemlerin efendisi” veya “kainatın efendisi” ifadeleri, dini çevrelerde hem Allah için hem peygamber için kullanılmaktadır. Oysa Kur’an‘da Fatiha suresinin 2. ayetinde alemlerin(kainatın) rabb’inin(efendisinin) yalnızca Allah olduğu bildirilmiştir. Üstelik bütün Arapça sözlüklerde “rabb” sözcüğünün en önde gelen anlamlarından birisi de “efendi” kelimesidir.
Fahr-i kainat: Kainatın övüncü
Habîbullah: Allah’ın sevgilisi (Allah’a çocuk yakıştırmaktan daha ileri bir yakıştırma. Şunu bilmek gerekir ki Hristiyanlar da Hz. İsa’yı Allah’ın biyolojik oğlu olarak görmezler. Sözde onlar da Allah’a ne denli yakın olduğunu anlatmaya çalışırlar.)
Kainatın efendisi: Alemlerin efendisi
Seyyidu’l-evvelîne ve’l-âhirîn: Öncekilerin ve sonrakilerin efendisi (Özellikle cenazeleri duyurmak için sala verirken Hz. Muhammed için kullanılmaktadır.)
Allah’a ait bir nitelemenin peygamber için kullanılması bununla ne amaçlanırsa amaçlansın riskli bir durum doğurmaktadır.