Yar Kapısında Yaradan a Yakarış

[TUĞÇE DENİZ AKIN]

Gözlerim çalındı adının anıldığı yana
Yakıyordu derinden ateşin yanında
Esiyor esrik bir fırtına
Söndüğüm yar koynuna
Dağılır endamından narına
El değmeden el değsin insicamına



Firari geceler düşer yangınımdan sana
İtlafımdır neşvü nema bulan
Dillerine dil döktüğüm yar
Zindanı Yusuf tur senden beni bulan
Gün görmeyen benden eğik sana



Sevgi bir mavidir çektiğin ızdırap
Farkını hissederken farksızdır hayat
Kan kırmızı şarap gibi yıllanmış sevilerim
Düşüne durur yoktur sensiz hayat
İçerisi bir türlü dışarda ızdırap


Bir yeşil gölgeyim
Baharlarda çiçeklerle açan
Sonu gelince kavrulanım toprağa düşerek
Alnına secde düşer izlerinde arzın
Bir kapısında sen, diğerinde bekleyenim
Sarar yaralarım senide alır içine


Her kokuda seni duyarım
Saklı kalan bir güzel koku
Hicranıma dolar binlerce hasret
Bir beklentiy-i hayattır beklediğim
Kırlangıçlarla gelecek ilelebet
Sen sancılandıkça ruhumda yaşayanım



Şimdi acıdı damarlarım kasvetlerde yine
Nağmelerin gelmiyor
Esmesi kesildi kuzey rüzgarlarının
Vermiyor tatları mihnetinde amanlarım
İştiyakım yüklü bulutlar
Hangi dağa çöker bilmiyorum
Pusulası şaşmış okyanusta gemilerim
Bir dalga-i haşin ki sarmış her yanımı
Durmak nedir yıkılmış kalelerim
Aklımın dibe vurduğunu say düşünde
Girdabında olmuşum deli divane


Bak yağıyor yağmurlarım bembeyaz bulutlardan
Uzanıyor toprağın andına yeşil yeşil
Çatlamis ardamarlarım sızıyor içe
Sevdana tutunmuş turnalar
Gök yüzü mas mavi
Her yer çok şirin
Dökülüyor mavi boncuklar içinde sen
Kirletmeyin burayı




Her kapı bir yere açılırken
Senin kapın açılmıyor neden
Aç ey kurban olduğum Allah’ım!
Sonsuza dek olmayalım kaybeden